Nie było mnie dawno i długo nie będzie......

W moim zyciu wszystko jak w kalejdoskopie..jeszcze wczoraj szlam do zerowki i bylam dziewczynka z warkoczykami, dzis skonczylam szkole srednia i wybieram sie na studia, jeszcze wczoraj bawilam sie z ukochanym dziadkiem, dzis drze o jego zdrowie, tak niedawno bylam naiwna i wrazliwa, dzis nauczylam sie juz tej wrazliowsci nie okazywac..Robie sobie przerwe-matura mnie wykonczyla, strach pomyslec co bedzie, jak w pazdzierniku przestapie prog US..ale powinno byc dobrze...

Pozatym nic sie nie zmienilo, moje serce juz nie jest latwowierne i nie otwiera drzwi nieznajomym...jest puste, ale wie, ze niedlugo sie zapelni- z ta wiara zasypia..

A teraz opuszczam to miasto, juz sie nie moge doczekac az odetchne prawdziwym powietrzem w miejscu, ktore kocham. To jest wazne. Najwazniejsze. Byz z bliskim, wspierac ich, kochac..

Do zobaczenia we wrzesniu...